Showing posts with label Indentity Politics. Show all posts
Showing posts with label Indentity Politics. Show all posts

Sunday, January 17, 2016

नागरिकता प्रकरण — सधैँको किचलो

नेपालको नागरिकता समस्या कानुनी/संवैधानिक रूपमा समाधान भइसकेको मानिए पनि नागरिकताका नाममा गरिने राजनीतिचाहिँ अझै लम्ब्याउन खोजिएको स्पष्ट हुन्छ ।

→ नेपाली नागरिकसँग वैवाहिक सम्बन्ध कायम गरेकी विदेशी महिलाले चाहेमा संघीय कानुनबमोजिम नेपालको अंगीकृत नागरिकता लिन सक्नेछ ।
नेपालको संविधान–२०७२, भाग २, धारा ११ (६) 

→ वैवाहिक नागरिकताको प्राप्ति संघीय कानुनमा नभई संविधानमा नै स्पष्ट व्यवस्था हुनुपर्ने र संवैधानिक पदहरूमा मनोनीत वा निर्वाचित अन्तरिम व्यवस्था अनुरूप हुनुपर्ने । 
संयुक्त लोकतान्त्रिक मधेसी मोर्चाले पेस गरेको ११ बुुँदे मागपत्रको पाँचौँ बुँदा 

→ नयाँ संविधानबारे कुनै पनि कुरा स्पष्ट पार्नुपर्ने कुनै कुरा छैन । संवैधानिक पदहरूमा मनोनीत वा निर्वाचित अन्तरिम संविधान अनुसार होइन, नेपालको संविधान अनुसार नै हुनेछ ।
१८ मंसिरमा प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा बसेको सत्तारुढ दलहरूको निर्णय 


संविधानसभाबाट जारी नेपालको संविधानमा रहेको नागरिकतासम्बन्धी प्रावधानमा प्रमुख तीन दल र आन्दोलनरत संयुक्त लोकतान्त्रिक मधेसी मोर्चाका विपरीत अडान हुन् यी । खासमा मोर्चाको असन्तुष्टि नयाँ संविधानको धारा २८९ मा गरिएको व्यवस्थाप्रति देखिन्छ । 

यो धाराको पहिलो व्यवस्थाले राज्यका प्रमुख पदमा समेत वंशजको नागरिकता पाएका नेपाली नागरिकलाई मात्र योग्य ठहर्‍याएको छ । जस्तो : पदाधिकारीहरूको नागरिकतासम्बन्धी विशेष व्यवस्था अन्तर्गत उपधारा १ मा उल्लेख छ, ‘राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपति, प्रधानमन्त्री, प्रधानन्यायाधीश, प्रतिनिधिसभाका सभामुख, राष्ट्रियसभाका अध्यक्ष, प्रदेश प्रमुख, मुख्यमन्त्री, प्रदेशसभाका सभामुख र सुरक्षा निकायका प्रमुखको पदमा निर्वाचित, मनोनीत वा नियुक्ति हुन वंशजका आधारमा नेपालको नागरिकता प्राप्त गरेको हुनुपर्नेछ ।’

संविधानको यो प्रावधानप्रति मधेसी मोर्चा मात्र होइन, दक्षिणी छिमेकी मुलुकसमेत असन्तुष्ट देखिन्छ । नेपालको नागरिकता समस्या कानुनी/संवैधानिक रूपमा समाधान भइसकेको मानिए पनि यी प्रसंगहरूले नागरिकताका नाममा गरिने राजनीतिचाहिँ अझै लम्ब्याउन खोजिएको स्पष्ट हुन्छ ।

Thursday, August 13, 2015

बाहुनवाद, दलित र पहिचानको आन्दोलन

मित्र विश्वराजजी, 
बाहुनवादबारे कृष्ण भट्टचनको लेखमाथिको तपाईंको प्रतिक्रिया पढियो । यसले मलाई पनि केही लेख्न प्रेरित गर्‍यो । 

आधारभूत रूपमा तपाईंको ब्लग/प्रतिक्रियामा असहमति राख्ने ठाउँ छैन । बाहुन कसरी शिक्षित र बौद्धिक कार्यमा अभ्यस्त भए भन्नेमा जुन तर्कहरु प्रस्तुत गर्नुभएको छ, ती मननीय र रमाइला पनि छन् ।

दलितको सन्दर्भमा चाहिं मेरो फरक दृष्टिकोण छ । पेसागत हिसाबले दलितहरू आयमूलक काममा छन् । व्यापार र व्यवसायमूलक कर्ममा छन् । यस हिसाबले हेर्दा उनीहरू नेपाली अर्थतन्त्रका आधार वर्ग हुनुपर्ने हो । व्यावसायिक वर्ग हुनुपर्ने हो । तर, तिनै दलित अमानवीय रुपमा हेपिएका छन्, उत्पीडित छन् । यो हामीले मनन गर्नैपर्छ कि श्रमको सम्मान नगर्ने संस्कृति हाम्रो विकासको बाधक बनेको छ । दलितलाई हेप्ने, अपमान गर्ने र छूवाछूतको व्यवहार गर्ने हाम्रो संस्कारको कारण कर्मी कामी बन्यो । सूचीकार दर्जी बन्यो । कलाकार गाइने बन्यो । चर्मकार सार्की बन्यो । सुवर्णकार सुनार बन्यो । उनीहरुका आरनले कर्पोरेट आकार लिन सकेनन् । परिणाम, हामी सबै पछि पर्‍यौँ । अझै पनि म भन्छु, दलितको सीप र कौशललाई हामीले कर्पोरेटीकरण गर्न नसकेसम्म हाम्रो उन्नति र प्रगति सम्भव छैन । समतामूलक विकास पनि सम्भव छैन । यो जिम्मेवारी बाहुनको पनि हो । क्षत्रीको पनि हो । दलितलाई समान हैसियतमा नपुर्‍याएसम्म बाहुनको पनि इज्जत रहनेवाला छैन । बाहुनवादको सप्कोले बेरिरहनेछौँ ।